کاش یه پندمی جدید بیاد
اونجا میتونیم نون بپزیم
همه با هم surviver  باشیم
و کمتر مجبور باشیم موفق باشیم.

نظرات

  1. مضمونش این بود (خیلی کوتاهتر البته) که: الانشم تو پندمی هستیم و در حال survive...با نون و شراب و شادیای کوچیک و expectation آی اسمال اما شیرین با اینده ای که میتونه فول آو سورپرایزز باشه...فار فرام آرزوی موفق بودن از نوع ایلان ماسکی یا سادگوروویی ش... کافیه بفهمیم موفقیت یه مردابه هرچه بالا تر بری پایین تر رفتی هرچی اوج بگیری لذتای کوچیک طبیعی وود فید اوی اند لوز دیر taste... و تازه شروع تشنگیته و آبی که از دریای شور ثروت و شهرت باید حودتو باهاش سیراب کنی....
    یه وقت الگوهام جان لنن، مارلون براندو،قیصر!، کت استیونز، احمد شاملو، ابراهیم گلستان، هرمان هسه، حتی پل برانتون بودن...اما حالا فقط sneer ات مایسلف و میگذرم... شاد از این که آی survived آل دیز اند وانت ناثیدگ جز همونی که الان هستم....مرلین مونرو کاملا هریسم که باشی خیلی زود دلت برای خودت بودن و همینی که هستی تنگ میشه...اگه تا حالا نشده باشه!؟

    پاسخحذف

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ