یکی از فامیلامون که اسوه ی موفقیت و تیزهوشان و اختراع و رباتیک و شغل و در امده دیدم دیروز استوری کرده من آدم موفقی نیستم ولی عوضش ادم خوبی م. ظاهرا موفقیت م مثل خوشبختی به چیز خاصی بستگی نداره
"one morning, after many dark nights of despair, an irrepressible longing to live will announce to us the fact that all is finished and that suffering has no more meaning than happiness".
دارم عکس نود میگیرم منی که از تین اجری تا چند سال پیش از بدنم متنفر بودم و هزار جور بلا سر خودم اوردم انگار که من یکی بودم بدنم یکی دیگه دو موجود مستقل از هم بودیم و از معنا جدا الان ولی حواسم هست که راضیم از خودم