پست‌ها

نمایش پست‌ها از مارس, ۲۰۱۵
عمری گذشت و ما هنوز اندر کفیم. با سرطان تنهایی مدارا کرده ام و غده هام از این زاویه موجودات گوگولی هستند. هنوز نمیتونم با کسی زیر یه سقف زندگی کنم.پرسید دو سقف چطور؟ حتی اونم مطمئن نیستم.عکس های she را می بینم.کپشن زده "هپی". اینجور که نور آتیش توی صورتش افتاده شبیه جنده ها شده. با خودم میگم "کیــــــــــــر".تو همه ی عکساش اینجوریه.یه جوری میخنده که دندوناش پیدا نشه چون خیلی زشتن.مال پارتی چهارشنبه سوریه.فرداش پرسیدم "چرا انقدر چشات پف کرده". گفت"فقط دو ساعت خوابیدم".گذاشتم پای گاییدنهای متوالی تا به اندازه ی دو هفته نفرت و دراما داشته باشم. دستم اشتباهی خورد رو عکسش. دیدی آخر سالی عن شدم.سریع قلبمو پس میگیرم فقط یادم باشه؛ این خط و این نشان که اگه این بار داستان به جایی رسید. اگر به نقطه ی عطفی رسیدیم  هنگام سقوط پاچه ی تو را بگیرم.
فوکوس روی صورت رنگ پریده و بینی باریک لک دار دختره ست. مژه های ضخیم و فرنخورده داره و لبهای برجسته کم رنگ. لباس نازک حریر سفید پوشیده  اون ور یه دست لاله ی صورتی کمرنگ دوستان این هارمونی طبیعت و زیبایی و تو پکیج یه لاک فشرده کردن دارم میرم بخرمش.
در شیب تند این روزها هر چه بیشتر به اشیا علاقه مند میشوم. اشیا صحبت نمی کنند و تحت تاثیر آبگوشت حشیش و حلیم بادمجون خاطرات اکس لاورهای پنج قاره ی خود را کف دایره نمیریزند. آنها بسیار وفادارند. اسمهای خفنی دارند و مرا به آسمان شب نزدیک می کنند پیکسی داست نیل لاکر سواروفسکی استار داست بریسلت گلو این دارک استارز لونار بیبی  گلکسی استار لگینز اند هو تو مون واک این سه هزار و چهارصد و پنجاه ایزی استپس