پست‌ها

نمایش پست‌ها از ژوئیه, ۲۰۲۳
‏انسان شهرش را عوض می‌کند، کشورش را عوض می‌کند ولی کابوس‌ها را نه. فرقی هم نمی‌کند سوار کدام قطار شده باشی و در کدام یک از ایستگاه‌های جهان پیاده شده باشی؛ این تنها جامه‌دانی‌ست که وقتی باز می‌کنی همیشه لبالب است از همان کابوس.
درد که تنها در نسوج آدمی پرسه نمی‌زند. گاهی هم ساکن اشیا می‌گردد. حتی ممکن است در قاب عکسی منزل کند یا حتی در الفاظ یک صدا. باید کلمه بهترین مکان برای سکونت درد باشد که آدمی رنجش را در کلمه مستحیل ‌کند و بر صفحات کاغذ بنویسد تا درد را دور از خود محبوس کلمات کند.
از ایلان ماسک‌م خیلی خوشم میاد