انسان شهرش را عوض می‌کند، کشورش را عوض می‌کند ولی کابوس‌ها را نه. فرقی هم نمی‌کند سوار کدام قطار شده باشی و در کدام یک از ایستگاه‌های جهان پیاده شده باشی؛ این تنها جامه‌دانی‌ست که وقتی باز می‌کنی همیشه لبالب است از همان کابوس.
هرگز وجودش به روابط نیم‌بند راضی نمی‌شد؛ یا باید از همه کناره می‌گرفت و در خود فرو می‌رفت و یا پنهان‌ترین گوشه‌های عشق را نیز با کسی می‌کاوید.
نظرات
ارسال یک نظر