اون زمانای ویندوز 98 من کلاس ورد میرفتم. کلاس واقعا مزخرفی بود. یک عده خنگ پشت شیشه های ضخیم مانیتورهای سی آر تی و بعضا داغونتر می نشستیم و صدایی چیزهایی میگفت و ما انجام میدادیم. شایدم کلاس تایپ بود. یادم نمیاد. اون زمانا قطعا در این دنیا زندگی نمی کردم. حتی سر کلاس حسابان کیک و پفک میخریدم و تو جامیز می چپوندم و به محض اینکه معلممون پشتشو می کرد شروع به لمبوندن میکردم البته همزمان کسشرهایی رو وارد دفترچه های دویست برگ (وری دیسگاستینگ) میکردم . انی وی کلاس ورد بودیم. دو نفر پشت یه کامپیوتر. متن ثابتی و هر روز بهمون میدادن تا کار کنیم. متن مورد نظر مقدار زیادی کلمه ی "خانواده" داشت. شروع کردم به نوشتن...خوانواده که جیغ بغل دستی بلند شد خانواده نه خوانواده...چنتا خط اونورتر دوباره خوانوا...عین احمقا نگام میکرد. آدمی که گوز و از بوز تشخیص نمیداد با اون چشمای خواب آلود نیم دایره ش به من زل زده بود منتظر خوای بعدی بود. خواهای بعدیم اشتباه تایپ کردم.
چند روز پیش "خوا" رو تصادفی تو مترو دیدم. منو نشناخت. فرقی نکرده بود فقط دور نیم دایره چشاشو مداد کشیده بود و هنوز خوابش میومد. شاید منتظر بود بود بگم خوارتوووووووو